Zetelgedoe

Een paar weken geleden overtrok ik onze Ikea-zeteltjes. Zo zonder patroon, erop leggen, kijken, vergelijken, herbeginnen en klaar.
Het rode zeteltje geeft hier wel wat aanleiding tot stress, want beide zijn er fan van.

En een kleine week geleden ontdekte kleine meneer dit: je zet het zeteltje op 1 cm van de deur. Klimt erin. Doet de deur open. Gaat er heel voorzichtig terug uit, verplaatst het zeteltje, dan dan ben je buiten. En dan maar 'pipi-doen'.... dus in de gang spelen. Want kleine meneer heeft een pamper en geen flauw idee van het gebeuren pipi-doen ...

Klever bazeke hier ...

300 dagen

of toch bij benadering, heb ik mijn naaimachine. En ondertussen moeten we nog maar amper naar de winkel voor kleren voor de dochter. Tenminste toch voor de rokken. En ... ze wil er ook geen andere meer. Jammer wel voor de overgrootmoeder, naaister van beroep, zij komt ook af en toe met rokjes af, maar zij vangt bot.
De kleine meneer heeft al meerdere t-shirts gekregen, maar voor hem maakt het allemaal niet veel uit. Hij loopt nog het liefst in zijn body rond ... Broeken voor hem staan op het verlanglijstje.

Hier een beeldje van mijn eerste projectjes, allemaal gemaakt in de eerste 2 maanden. Redelijk wat gebroddel, maar het wordt nog allemaal gebruikt.

En morgen vertrekken we op onze jaarlijkse vakantie. Een weekje met met vrienden, hun kinderen en hun ouders. Ben benieuwd, meestal is dat wel leuk, maar niet echt ontspannend. Maar ... hopelijk ligt er sneeuw ... volgens de webcam daar alvast wel.


Jeee seg, ik vond dat het vorig jaar allemaal al zo snel vooruit ging, maar nu ... heb ik nog maar amper tijd voor een blogberichtje. Want ... als ik blog, kan er niet opgeruimd worden of gestikt worden ...

Een heel fijne, frisse herfstvakantie !!!!

Broer en zus

Wij hebben zo'n exemplaartje rondlopen. Kleine meneer is nu 18 maand, kleine dame 4.
Vanaf dat kleine meneer zijn ogen open doet roept hij zijn zus. Of dat nu om 00u, 2u, 6.30u of 7u is. Altijd als eerste. Maar die kleine dame heeft een 'klein' ochtend humeur. En dan wacht hij, 1 minuut en weer opnieuw. Het kind kan nog niet eten of hij staat er weer te roepen.  Volgens mij is ze blij dat ze naar school kan.
Samen fikfakken, dozen en kasten uitladen en rondjes lopen, veel rondjes. Rond de tafel, rond een balk speelgoed. 'Lise, stap' En weer een rondje of 20. Tot hij uitglijdt op zijn sokken. En dan maar gieren, alle 2. 
Vlak voor bedtijd is het raak. Dan gaat kleine meneer er volop voor. Dan staat hij acht zijn grote zus, armen errond. En bonk op de grond. Hij blijft ze maar 'aanvallen' tot er nog heviger gelachen wordt, gevallen ... .
Onze knuffelbeer gaat ervoor, zijn liefde voor de grote zus is geweldig groot. 


Fijn hè 

Hopelijk heb je nog een fijn weekend!

Tijd te kort

Of hoe alles in 1 dag te krijgen.
Ik ben nu de ganse dag thuis, maar krijg hier eigenlijk niet veel meer gedaan als tijdens mijn werkperiode.

• Spelen met kleine meneer
• 4 keer over en weer naar school
• Afwasmachine in en uit laden
• Papflessen afwassen, vullen, ...
• 5 keer per dag tafel dekken en afruimen ( wij eten 3 keer, een extra voor de jongste en het fruitmoment)
• 3 keer stofzuigen per dag
• Aankleden, uitkleden, tandenpoetsen, ...
• Opruimen, opruimen, opruimen
• Was sorteren
• Bad

En dan zou ik eigenlijk moeten: kuisen, was opplooien en in kasten leggen. Een tasje koffie schiet er vaak over, en dat naaien ... Tegen dat de kinderen in bed liggen ben ik blij dat ik de zetel eens voor mezelf heb en niet naar een kinderprogramma moet kijken. Maar dat verlanglijstje wordt steeds langer, te lang ... 

Misschien dat ik ook eens moet haken, opnieuw haken. Dat is geleden van toen ik de naaimachine kocht. Iemand een leuk haakideetje?

Onze kleine dame doet het weer goed op school. Een gesprekje thuis en op school gehad. Dat de grotere kinderen andere dingen kunnen dat jongere kinderen. Moeilijk ... Maar ze aanvaard het nu blijkbaar. Helemaal is het nog lang niet in orde. Dat zien we aan de eeuwige strijd om nar het toilet te gaan ... 

En volgende keer moet ik foto's laten zien!

Nog een fijne week ...

Schoolstress ...

Na vakantiestress, ook schoolstress. Gisterenavond liep het mis, helemaal mis.
 Kleine prinses, net 4, zit in een leefklas. Sinds dit jaar is de school daarmee begonnen. Mij moet je de voordelen niet leren kennen, ik geloof er wel is. Al is het geen zegen om in dat eerste jaar naar school te gaan ... 
Ze zit dus nu bij grotere en kleinere kinderen. Dus ze kan zich veilig verstoppen tussen de jongste kinderen, maar uitgedaagd worden door de grotere kinderen. Want ... ze kan eigenlijk heel wat meer dan ze op school laat zien. Ze trekt naar de kleintjes want dat is veilig, vind ze.

Gisteren was ze steendood na school, maar ze wilde nog tekenen. Prinsessen. De eerste 4 gingen goed, dan liep het mis. Het rondje was niet helemaal rond, haar niet helemaal tegen het gezicht, ... Tranen, gillen, huilend liggen op de zetel. Niet te troosten.

Deze ochtend, net al de hele week met tegenzin, naar school. S middags ging ik haar halen en zag haar al huilend naar de rij lopen. Nog een kwartier huilen. Op de zetel gezeten, gehangen, gelegen, de hele namiddag. 

'ik moet zoveel werken en zoveel doen' ... De uitdagingen zijn wat zwaar of het contrast met de vakantie te groot. De indrukken te veel?

En ze lijkt ook hypersensitief , niet gemakkelijk op school nu denk ik.
De klassen zijn net geschilderd, dus de verflucht merkt ze de hele tijd op. Zegt ze ook.
Ze werken nog aan de toiletjes, die worden nog geplaatst, dus constant werkmannen over e weer, boren, schilderen ....
En buiten zijn ze een mega grote speeltuin aan het zetten , . Dus graven, boren, kloppen, schuren .  
Allemaal wat veel denk ik ...


Wacht ik nog ff af of ga ik al met de juf praten? 

Bedankt om nog maar eens mee te lezen.

Het moet eraf ...

Al die extra kilo's. Tijdens mijn laatste zwangerschap was ik veel afgevallen in het begin, daarna wat bijgekomen en 5 weken na de bevalling alweer onder mijn gewicht. Maar sindsdien ben ik zo ontzettend veel bijgekomen dat ik er nu dagelijks mee bezig ben.

Ik woog altijd al wat teveel, maar nu pffffff. Er moet kei veel af. En geen idee hoe ik dat ga klaarspelen. De afgelopen 4 weken ben ik beginnen opletten, geen chips meer tenzij op een feestje. Want dat kan ik niet laten liggen. Minder brood, wat dat was wat veel. En toch blijf ik maar bijkomen .... Niet te geloven gewoon.

Mijn lijstje van excuses?
- mee eten met de  kinderen, als voorbeeld. Want hier zitten geen goede eters.
- en omdat we dus lang aan tafel zitten eet ik te veel. Want wat doe je anders aan tafel?
- geen apart potjekoken omdat er al een extra potje is voor de allergische jongste
- geen sport, tenzij 8 keer pér dag naar school fietsen met bakfiets, brugje op. Jongste omhoog dragen ...
- mijn pil
- ...
En wat nu?
Nog beter opletten, nog meer oplettende toch wat verder gaan ?

En u het herstart, betekent het dat ik er echt iets aan moet doen!

Ik ben fier ....

Dat ik er zelf kan zijn voor onze kinderen ...

De laatste dagen krijg ik keer op keer weer de vraag waarom ik niet terug ga werken, dat kinderen er wel aan wennen enz.
En dan geef ik als excuus ... De hevige peuter, de schiften van grote meneer, de kleuter met de nood aan structuur en thuis zijn. Of wat ik nog allemaal denk of voel op die moment.

En ja mijn huis is soms een stal en neen ik strijk niet alles ... Neen ze doet geen sportkampen en turnlessen. Neen ze moeten niet eerst het ene speelgoed helemaal opruimen om dan pas iets anders te moeten nemen ... En neen dat komt niet omdat ik thuis blijf.

Ik blijf thuis voor onze kinderen omdat wij denken dat dat voor hen en voor ons gezin het beste is. Is dat al niet het beste excuus ...

Dit moest ik even kwijt ...

Masjakesjok.