Haaien

'Ik wil nog een haaien pyjama!' Dat hij nog een trui nodig heeft, kon hem niet schelen. Maar toch werd het een trui. Een Charlie. Hij hangt nog aan de kast... Hopelijk wil hij hem aan.

Maar eerst van dat restje nog een pyjama maken ... Hopelijk geraak ik er nog ...

Bedmode

Kleine meneer zijn kleerkasten werden uitgemest. Hij heeft stapels kleren liggen die nog te groot zijn. Een massa aan zomerkleren en nog wat winterkleren van vorig jaar. Volgens mij ga ik geluk hebben, met een beetje chance geraakt hij de zomer door met dezelfde broeken.

Een pyjama kon hij nog gebruiken. Ik gebruikte het patroon van een legging, maar de eerste legging was veeeel te smal, hij vond dat wel ok. Ik niet. Dus werd het patroon wat aangepast.

En het bovenstuk, is een t-shirt met lange mouwen, eentje uit een ottobre.

De zichtbare naden werkte ik af met een zigzag ... Lijkt me steviger dan een tweelingnaald ... 

En het stofje komt uit Denemarken ... Super materiaal ...

Vanavond gaat hij slapen in stijl ...

Van een blauwe versie vliegtuigen maakte ik nog een super warme trui, nog veeeel te warm voor nu ... Zonder koordjes in de hals, die zouden er nooit lang inzitten ...

En nu gaan we ons klaarmaken ... Geen school vandaag, dus gaan we zwemmen ..'

Een beetje warmte

Het wordt frisser, neen nog niet kouder. Want koud is het pas onder de 5 graden. Dan pas moet je echt warm aangekleed worden. Nu nog niet. Mijn mantra. Want als er dan weer zo'n winter als een jaar geleden aankomt, hebt ge het vlaggen, als je meteen uw warmste kleren aantrekt.

Nooit ging ik nog een jas maken, want dat lukt me niet goed. Ondanks eerdere half geslaagde pogingen. En toch liet ik me verleiden om een gebreidde vest de maken.

Kleine dame mocht de stof kiezen, 2 deuren verder. En ze koos een moeilijk hanteerbaar stofje. Te dun om enkel te gebruiken, dus een voering nodig. En dat stond natuurlijk niet beschreven in het patroon. Aanpassen was dus de boodschap.

Daar liep het, uiteraard wat mis ... Het kan ermee door ... Maar toch ... Het geheel moest met een coverlock overstikt worden, maar dat heb ik niet. Wel een locksteek. Die garen vreet. ( gelukkig is de naaiwinkel nabij). De eerste fleece om binnen in te zetten, was te dun. Dus opnieuw extra fleece kopen, pfffff zucht. En dan de jas ineen zitten ...

Bij het mouwen aan de voering te verbinden, liep het mis. De stof geraakte te hard uitgerokken. En dat zie je ... Veel te hard naar mijn zin. En ook de knoopsgaten lukten niet. Het voetje stropte, schoof niet over de stof. Dan maar handmatig en op gevoel. En helemaal op het laasts naaide ik nog de knopen fout aan, zodat het geheel wat stropt... Dat los ik nog wel op. Nu kan ik het jasje niet meer zien.

De rode kap is een compromis, kleine dame wilde eigenlijk een jasje, helemaal in die rode zachte stof ... . En dat zag ik even niet zitten.

Nu nog een bijpassende buff. Maar daarvoor ben ik nog op zoek naar een tutorial. Zodat je de naden niet ziet.

En zo blijven we naaien ...

Jij ook?

Plezier

Naaien, is meestal een plezier. Naaien tussen de soep en de patatten is iets minder plezant. Vaak is dan het lostornmesje mijn beste vriend. Je zou eens moeten zien hoeveel garen er in mijn afvalbakje beland, onvoorstelbaar. En dat lostornen, pffff rotjobke. ( net zoals patronen overtekenen) maar het hoort erbij. De ene keer al meer dan de andere keer.

2 weken, 4 stuks genaaid ... Dat gaat toch al he.

Het kleedje, voor het jarige vriendinnetje, hangt ondertussen al in haar kast. En voor kleine dame maakte ik een iets kleinere versie. 2 contente beste vriendinnetjes, want hoewel ze niet meer in dezelfde klas en dezelfde school zitten, ze komen nog steeds goed overeen.

En vooral bij het maken van de jongensbroek, heb ik heel wat,naden uitgehaald .... Want de details moesten goed zitten. En nog is het niet goed gelukt ... Maar zo kan hij buiten. Kleine meneer keek naar de broek, tijdens het naaien. 'Is die voor mij', twinkel oogjes. 'Wooooowwww, ben ik dan zo groot?' Geen idee of hij ze mooi vind, ze is groot, dat is blijkbaar al goed genoeg. 

( een modelletje uit ottobre)

En vandaag werkte ik goed door. Een super warme en zachte trui voor kleine dame is ook klaar. Een burda modelletje. Benieuwd naar haar gezicht morgenvroeg.

En nu nog een iets kleinere en heel wat grotere versie.

Veel naaiplezier deze week.

Rik

De eerste dag van dit jaar las Elise haar eerste woordje, ik. Op dag 2 plakte ze er een letter voor, Rik of mik. En op dag 20 kwam er een echte Rik tevoorschijn. Het zoontje van mijn broer en zijn vrouw, broer van Maud. Rik ... 'Ik kan dat lezen' werd alvast grondig bekeken door kleine meneer en ondertussen ook al 100000000 keer herlezen en geklikklakt door kleine dame.

Hij was er op tijd bij, maar als de mama zich niet meer goed voelt, dan is het gedaan, dan moet hij eruit. 

Deze middag nog een Sms'je, ingeleid. Maar ... Vorige keer duurde het nog meer dan 1,5 dag eer zijn grote zus er was. Dus zaten we nog niet op hete kolen. Maar een paar uur later al kregen we een telefoontje. Het petekind was er.

Rik was al lang verwacht en zijn uitzet, daar werd naarstig aan gewerkt, het eerste deeltje, want er komt nog ... 

De reuzenspeelmat zat al lang klaar in mijn hoofd, maar de uitwerking liet nog wat op zich wachten. Ik wist al even dat het thema uiltjes zou zijn. Ik kreeg zelfs al het prentje van het kaartje toegestuurd, maar  ik tekende toch maar zelf een exemplaar.

Zacht floer, zachte softcactusstof. Maar geen extra belletjes en frulletjes. Lang heb ik daarover getwijfeld. Toch maar een gewone speelmat of mat voor op de slaapkamer later... Want dan ben je niets met extra belletjes en knisper.  Enkel de vleugels en poten werden nog wat opgevuld ... Maar tegen dat hij groot is zijn die toch helemaal plat.

Ik ben er zelf wel trots op, het is zoveel mooier live dan op foto. Want van foto's trekken, heb ik echt geen kaas gegeten.

De vlaggen lagen al klaar, nog niet aan de lijn gestikt. Das was voor morgen gepland. Maar veel tijd kostte het niet om het snel in elkaar te stikken. En zijn naam ... Die moest er ook op.

Een sleurzak, voor hem als hij wat groter is of voor de mama als ze even snel ergens naar toe moet of ...  Het werd nog eens een kleine versie van de 'Lady Lotta'

                  En mijn vinger mocht er precies ook bij ;-) 

        Twee keer zelfs. Steek het maar op de 7 haasten, waarmee deze foto's getrokken werden.

En een stel knisperdoekjes. 

En wat staat er nog gepland ... Dat komt wel ... Tegen de babyborrel ... Of misschien wat eerder.

En kleine Rik, ik doe net zoals de meter van kleine dame hier: ( bedankt voor je idee trouwens)

Als je 1 m bent, houden we een meter dag ... Haal je de 2 m, dan nog eens!

Geheime zaken en grote plannen

De ideeën blijven hier maar komen. De vragen blijven binnenstromen, (van de kinderen)

Zo verjaart de juf en 'mama, jij kan wel een vlaggenlijn maken he' en gaat ze naar de Chiro (joepi!!!!) maar 'de lokalen zijn daar door leeg, kan jij geen vlaggen naaien?'

Zo moet ze naar een verjaardagsfeestje en 'mama, maak jij een kussen?'

En zo zag ik dat de vlag van de kleuterschool, kinderen komen waaien als de ouders de speelplaats op mogen, die vlag bestaat uit een stok en een vlagje. Daar wil ik precies ook iets aan doen.

En dan is er nog een petekind, onderweg ...

Grote plannen dus ...

Gelukkig ook veel zin om te naaien.

 ( in juli kreeg mijn schoonmoeder nog een cadeautje. Een wasspeldenzak ( want de kinderen speelden te hard met het hare), een zakje voor een zonnenbril en een laptophoes. Allemaal in 'van die mooie bloemenstofjes'.)

Kleedjes en grote stappen

De eerste schooldag was ... Speciaal. Kleine meneer besloot nog ziek te worden en mocht dus nog langs de kinderarts. En dat op de eerste schooldag, stikkapot terwijl hij eigenlijk in bed moest liggen. 1 september en we zitten al weer aan de aerosol. Stevig kereltje wel, wilde naar school terwijl hij af en toe de longen uit zijn lijfje hoest.

Jarig zijn op de eerste schooldag is ook speciaal, gelukkig was er niemand van de kinderen jarig. Ik mocht van een vriendin aan de schoolpoort nog een cadeautje ontvangen. Dat brak de spanning een beetje bij kleine dame. Want die mocht naar het eerste. Spannend ... En met tranen. Maar die zijn er altijd, altijd bij nieuwe dingen, altijd bij stappen zetten.

Uiteraard viel de eerste dag mee en ook de tweede en de derde. Daarna begon het zwaarder te worden. Kleine dame kreeg het ziek zijn van kleine meneer mee, sliep nog minder ... . Spelen gebeurt ook in het eerste leerjaar. Maar ... Te weinig vind ze. Dit weekend besloot ze terug naar de kleuterklas te gaan ... Tzal pikken morgen.

En vandaag voor de eerste keer naar de Chiro. Maar geen succes. De opening was zo overweldigend dat we kort daarna vertrokken. Om een half uurtje voor het einde nog even naar de actie te gaan kijken. Volgende week gaan we echt! ( hopelijk)

En voor mij ... De thuisblijfmama mocht de afgelopen dagen weer achter haar naaimachine zitten. Ze kreeg nog 2 nieuwe kleedjes. Allemaal stofjes die al weken, maanden in de stoffenkast lagen, maar waarvoor de tijd ontbrak. Nu staan er nog,geboortecadeautjes, een beloofd rokje en kleedje voor een vriendin, broeken voor mezelf en kleine meneer ... En een naaitas.

En de komende weken gaat er nog veel genaaid worden ... Jij ook?