Een zacht bolleke

Nu de koud er eindelijk, toch even, is. Werd het tijd om de mutsen boven te halen. Onze kleine meneer kreeg reeds een monstersjaal en dus nu een bijhorende muts. Klaar voor de koude!

Patroontje uit stof voor durf het zelvers.

                           

Het patroon werd een beetje aangepast, geen naadwaarde aan de bovenste delen en enkel aan de oren. Gelukkig dat ik daar ff aandacht anders zouden het daar maar sprietjes zijn ... En de oorstukken wat langer gemaakt voor de kamsnap. 

En zo fietsen wij nu naar school. Warm.

Recycleren

Een jaar gelegen kocht ik een tuniek en vanaf de eerste dag was de dochter er jaloers op. Ondanks de koude hing de tuniek meer in de kast dan die gedragen werd. En nu het eindelijk wat kouder wordt hebben de kinderen ook nood aan warmere kleren. Dus werd de grote tuniek omgetoverd tot een warm kleedje.

Het patroon haalde ik uit de Femma naaiboek. Maar verknipte het onder- en bovenpand niet. Ook de rits werd niet in het kleedje gezet. Het werd dus een heel eenvoudig kleedje ...

Eentje dat ze niet wil dragen ... Zucht.

Poppemieke

Volgens kleine dame geef je voor de eerste verjaardag aan het neefje een auto, check en aan het nichtje voor de eerste verjaardag een pop. Zo gezegd zo gedaan. En aangezien ik me niet nog eens wil wagen aan een 'tante Hilde pop' werd het er eentje uit de speelgoedwinkel. Maar wel een leuke, ze was er hier meteen fan van.

De pop werd nog voorzien van een poppenmandje, alias de sleurzak... Want wat het meisje van 5 al jaren doet hier is zakken en dozen volladen en ergens zetten. Dus dat kleine meisje heeft alvast een zak ... Die poppenmand werd op het feestje aan de kant gesmeten en de ogen van de pop werden aan een inspectie onderworpen door de 1-jarige. 

                                      

En moest ik ooit eens breizak maken, zou ik het op dezelfde manier maken, maar dan met een rits. Ik gebruikte trouwens stof uit Kapellen en uit de plaatselijk naaiwinkel, Stoffe en Koffe in Schoten.

Nu ga ik me de komende dagen eens bezinnen over de aankoop van een nieuwe overlock. Ik werk met een singer uit de Lidl, die me stilaan in de steek aan het laten is. Het stiksel zin nooit helemaal vast, ik kan het nog opentrekken iets wat vroeger nog niet het geval was. En dat ding maakt zoveel lawaai dat ik hem niet durf gebruiken als de rest van het gezin voor de TV zit. Maar het kost wel wat ... Ook met een groepsaankoop. 

Moest je er trouwens zelfs over twijfelen ... Doe gerust mee ... ;-) het wordt er alleen maar goedkoper op... ;-) 

Nog een fijn weekend!

Opgeruimd

Na de hevige naaiperiode voor nieuwjaar geraak ik nu maar moeilijk op gang. En uiteraard liggen er weer massaal veel projectjes te wachten. Zoveel zelfs dat ik ze niet goed durf oplijsten. Maar er is geen tijdsdruk. Wat ook al wel eens goed is. Tenzij natuurlijk de weergoden beslissen dat het toch nog geweldig stevig gaat vriezen OF dat de zomer er sneller aankomt dan gepland, dan ga ik er toch nog moeten invliegen.

Deze keer begon ik nog eens aan een broek voor mezelf. En die ligt er nog steeds. Enkel de tailleband nog en omzomen en ze is klaar. Maar ik geraak er maar niet aan. Deze keer komt het door de stof. Ik kocht enorm mooie stof die verschrikkelijke plooien gaf in de wasmachine. En die strepen staan er nog steeds in. Dus ligt de broek, dik in de weg, naast mijn naaimachine. Te wachten op afwerking....

Gisteren, tijdens onze wekelijke stikavond met 2 toffe madammen ( waarvan eentje ziek jammer genoeg) maakte ik een rommeltas voor op mijn bureau. Handig. Maar bij het nemen van de foto's zag ik qua afwerking heel wat missers.... Een lijntje waar een stiksel moest komen, zonder stiksel ... Niet er handig. 

En ja die lijntjes ... Die zie ik ook nog staan, iemand een idee hoe je dat verwijdert zonder wassen? Het komt van zo'n vul pen met verschillende krijtjes.

Toch een handig ding hoor, alle noodzakelijke spullen zitten bij elkaar. Dus als ik beslis om op verplaatsing te gaan moet ik gewoon deze tas meenemen. En ook in huis is het wel handig. 

Geen patroon, gewoon gezond verstand, dat af en toe wel een beetje werkt ... 

                                  

                                                           

En 2 toffe, trek-over-je-hoofd sjaaltjes werden er ook nog gestikt. En toen werd pas echt duidelijk dat de overlock zijn beste tijd heeft gehad ... Jammer, want wel een gerief zene ...

En nu ga ik snel nog wat opruimen voor ik ga lezen op school. 

Bergen cadeautjes

De afgelopen weken was ik bezig met cadeautjes. Stapels en bergen cadeautjes werden weggegeven. Een deel ervan liet ik al zien, anderen komen hieronder.

Een pop van tante Hilde, voor het petekind van grote meneer. Een goede tip, moest iemand de drang hebben om er eentje te maken ... Doe geen echt haar, daar stop je veel te veel tijd in ... Ze trekken eraan, knippen erin en het haar is weg. Volgende keer krijgt ze fleecehaar.

 Een lunchtas voor een vriendin. Ze had al lang gevraagd naar een tasje, maar had zelf nog niet de tijd gevonden om stof te brengen. ...

                                

 En nog eenvoudige lunchtasjes voor grootouders en de meters. Eenvoudig .. Zonder paspel en tussenvoering...

En wat staat er nog op de planning ... Placematjes voor de bomma, op vraag en een paar kleren voor de pop. Want dat petekind werd gisteren 6 ...

En zo gaan we weer aan het naaien ... 

O ja. Nog een leuk 2014 he!

Zijn eerste zelfmaak

Grote meneer wordt telkens vergeten ... Er komen namelijk maar weinig mannenpatronen in mijn handen. En eigenlijk vraagt hij nooit iets om te maken. Behalve dan toen hij de jas van kleine meneer zag. 'Ik wil ook zo'n jas'

Een patroon vinden is niet gemakkelijk, ik vond er wel eentje maar €17 voor 1 patroon vind ik er wat over. En dus begon ik te tekenen. Ik nam een grote trui van meneer en doorprikte die met wel 100 speldjes. Dan puntjes verbinden, maten van een andere jas nemen, aanpassen, hertekenen, herknippen ... Er ging wel een halve rol patroonpapier door,

Ik ging ook nog eens te raden bij het plaatselijke naaiwinkeltje, waar ik ondertussen bijna dagelijks binnenloop, oei. Er zit daar nl een ervaren naaister die wel wil helpen bij je project. Ook gewoon tussendoor, als het niet te druk is.

Ik maakte ook een jas uit een oud beddenlaken, gewoon om te testen of het qua mouw wel goed zat. Maar eigenlijk was dat een maat voor niets, zo'n laken is veel te soepel en in niets te vergelijken met de stevige jassenstof.

Eens ik de stof had gevonden, beginnen stikken, herstikken, lostornen, weer stikken, lostornen ... En na een zoveelste pasbeurt vond grote meneer de jas nog 10!cm te lang. En dat na 3 uur nodeloos stikken van de rits die niet meewilde. Dus nog eens alles uit elkaar.

Maar vandaag maakte ik de jas af. Jammer genoeg zag ik net dat de zakken blijkbaar toch niet op dezelfde hoogte zitten. Maar zolang het me niet te hard stoort, blijft dit zo.

Oef ... Grote meneer content, ik bijna content. Klaar ....

                             

Een 'feestkleedje'

Aan feestkleren doe ik niet. Toch nog niet op deze moment. Wel geef ik de kinderen nieuwe kleren die ze pas mogen aandoen als het feest is. Onze feestkleren zijn dus gewoon nieuwe kleren. Want al die speciale, mooie dingen, die kan je achteraf toch niet gewoon aandoen. Tenminste zo gaat dat hier met de kinderen.

Het nieuwe kleedje voor de dochter werd gemaakt met een stofje uit Kopenhagen. Daar is een kei tof stoffenwinkeltje, lees 3 dezelfde winkels in de stad, met overal andere stoffen. Jammer genoeg ben ik niet in de winkel waar er ook tricotstoffen lagen, geweest.

Ik kocht er 6 heel mooie stoffen en de afgelopen dagen werkte ik met 1 tje ervan. Een heel fijne rib. Ik maakte de Capsleeve uit de laatste ottobre 6/2013. Maar ik ben niet content van het model van het kleedje. Het valt, zoals wel vaker met ottobre, erg breed en kort. Maar ze kan het aan en het geeft wel extra bewegingsruimte, want daar houden we wel van.

                                

Misschien zet ik er straks nog knopen op, kwestie van het een beetje te breken. En die nepzakken, vind ze maar niets, die wil ze er het liefst af.

                                                              

Een geslaagde blinde rits, gelukkig valt het bovenaan nog een beetje op, grote meneer zou ze anders nooit vinden.

En nu ga ik nog eens verder met het uiteenhalen van de jas voor grote meneer. Want bij de laatste passessie, besloot hij dat er toch zo'n 8 cm af moest. En dat nadat ik hopeloos bezig was met het insteken van de rits ( 10 pogingen ... Door de kleine stoorzenders in huis) er moesten nog maar 3 naden gestikt worden en het zou klaar geweest zijn ... Vandaag dus. Nu moet hij wachten. Tot de laatste cadeautjes gestikt zijn. Nah.

Goed vieren he!