De juffen werden voorzien

Van een aantal cadeautjes ... Want ook dit jaar werden ze goed opgevangen op school.

Voor de turnjuf en turnmeester, een fluitkoord. Lintje van 1 m gestikt op biaislint van 1 m....

Voor de klasjuf van de oudste, eendenklas. Pleisters, aangezien ze de voorraad van de klas al gevonden had en vaak gebruikte. Zomer- en relaxthee. Een vlaggenlijn en een omkeerbaar zakje. Alles werd gestopt in een grote zak vol plastieken zakjes, want daarvan gebruikte ze er dit jaar al al wel wat van en deze voorraad moest ook weer aangevuld worden.

De juf van de berenklas kreeg ... Twee beren, brood en boter om te smeren ... Een vlaggenlijn, een zakje en wat thee en pleisters.

Ik stikte 4 opplooibare zakjes, want er was nog een vervangjuf en een kinderverzorgster ... . 

En zo zijn we bijna aan de zomervakantie gekomen ... Nog 2 dagen.

Verjaardagsfeestjes

Onze dochter spaarde de feestjes op, tot de laatste 3 weken. Al haar vriendinnetjes zijn jarig in de laatste maand of in de zomervakantie. Dus volop feesten. Er staat er nog steeds eentje op de agenda en ook zijzelf geeft komende woensdag een feestje.

Goed bezig dus. 

De jarige kregen allemaal een lees/meeneemkussen. Blijkbaar een succesnummer. Mama en zoon of dochter waren meteen fan. Zoveel zelfs dat een mama me deze ochtend naar een kussen vroeg voor haar zoontje. Leuk toch.

Er liggen er nog 2 te wachten aan de overlock. Want ... Ik deed een super ontdekking. Blijkbaar zit er een paspelvoetje bij, in de overlockvoeten. Dat stikt zalig! Op een halfuurtje zit de hoes in elkaar ... .

En perfect afgewerkt, super dicht en mooi gestikt. Geef mij maar de overlock om paspel te stikken ... Dat stikt 10000 keer mooier dan een blinderitsvoet ...

En nu nog de juffencadeautjes afwerken ...

Tof hé die laatste dagen !

Eentje, of twee voor mezelf

Raar maar waar, mijn kleerkast is weliswaar redelijk vol, maar bevat slechts een paar kledingstukken die ik zelf kan dragen. Want echt passen in de confectiematen, dat doe ik niet. Ik had altijd al wat een buitenmaatje, maar sinds de zwangerschappen loopt dat wat de spuigaten uit. Ja hoor, soms.let ik wel op het eten, maar vaak heb ik daar de puf niet voor. Schandalig, ik weet het.

Maar goed. Ik maakte een topje voor mijn schoonzus. Uit een stofje dat ze jaren geleden kocht om zelf iets van de maken, maar dat lukte niet. Dus ... Voor haar verjaardag kreeg ze een afgewerkt topje. En het zat zo geweldig dat ik er voor mezelf meteen 2 maakte. 

Het is niets bijzonders, maar ik ben er wel trots op ...

 Het middelste is voor de schoonzus. En van het rechtse stofje ben ik nog niet echt overtuigd ...

En nu ... Een short voor mezelf, voor de schoolreis ... Niet gemakkelijk ...

Meisje in de wolken ... Ik ook

Spurrewubsie deed een mega give away reeks. Eentje om te volgen, al kom ik er nu wel wat laat mee af, want ondertussen is het voorbij.

Ergens in die reeks probeerde ik wel een paar keer te reageren, maar bij eentje had ik het gevoel ... Als ik het nu niet win, bestel ik dit stofje.

Maar het was niet nodig. Mijn naam verscheen bij het stofje. En de dochter ... Die straalde een paar dagen later bij het openen van de brievenbus. Ik probeerde het nog op tijd te redden, dat stofje. Ze was er 'zo verliefd op' ...

Ondertussen is het stofje gewassen, nog steeds even mooi. Er kwam wel een laagje stress bij. Want als ik mijn schaar in het stofje zet, moet het wel goed zijn ... Wat maak ik dan?

Een rokje? 'Neen, veel te groot', zegt ze.

Een kleedje is al beter. Maar wel met blote armen.

'Maar jij wil een truitje zeker?'

'Dank je wel'

En tas met een sterretje

Overmoedig begon ik aan een 2 de kleine Lotta-tas. Want na die eerste kan het niet anders dan goed gaan. Eentje om cadeau te geven. De aanpassingen die nodig waren had ik gemaakt. En ik had al een keertje met de Decovil light gewerkt.

Maar man toch wat een gepruts is dat. Eigen schuld wel. Want erg nauwkeurig knippen doe ik niet. Ik gok de cm naadwaarde. Meestal komt dit overeen, soms niet. Dan denk ik ... Ik corrigeer dat wel met de overlock of bij het stikken ... Maar dat is ook niet altijd het geval.

Mijn gevoel zei me de Decovil niet te strijken in de naadwaarde, waardoor ik dacht beter te stikken. Maar dan moet je dus wel goed knippen. Niet dus. 

Plooien, losmaken, stikken, losmaken, stikken ... Pfffff niet te doen. En ondertussen tientallen speldjes die me overvallen met het geprik. Want die steken omhoog in die dikke laag.

Uiteindelijk twijfelde ik enorm om dit als geboortecadeautje te geven, maar ik had er te lang aan gewerkt om het niet te doen. De tas werd voorzien van een S, voor kleine Senne. Een S met een sterretje uit/in. Want kleine Senne heeft een grote zus, een beetje verder. En dus in de buik van de S, zit een klein sterretje.

Hier zie je goed het gebroddel. Die Decovil was veel te sterk voor de tas. Ik kreeg die niet mooi in vorm.

Hij kreeg ook een autootje en een bal. De mama wat pleisters en zakdoeken. ... Van meisjesmama naar jongensnama ...ik vond dat aanpassen ...

En nu op naar de volgende cadeautjes ...

Voor een kleine jongen ... Een testtas

Het stofje vond ik in mijn favoriete Koffie-, naai- en stoffenplekje, een paar deuren verder. Maar wat zou ik daarmee kunnen maken ... Het was een restje, dus te weinig voor een hemdje. (Iets wat hij eerlijk gezegd ook niet vaak wil dragen)

En ergens las ik over een Katie bag, voor een kleine jongen. En zo werd het idee snel ten uitvoering gebracht.

Ik nam het patroon van de Lotta-tas, verkleinde het patroon en begon te stikken ... Het is een gepruts en gedoe, maar een paar uurtjes later stond hij er.

En als we nu ergens naar toe gaan, krijgen hond, paard, tut en wat reservekledij meteen een plaatsje ...

Dit modelleke ga ik vaak gebruiken, ik weet al voor wie en hoe ... 

Zonder kleren

Zo zonder kleren zullen ze hier niet vallen, er ligt hier altijd wel een stofje te wachten. Maar eer die dingen dan weer afgewerkt zijn ... Dan zijn we vaak al weken verder. Want dat ene zoompje of die elastiek laat weer op zich wachten.

Na een lange tijd van amper naaien was het tijd om er weer in te vliegen en eerst dingen af te werken.

Zoals de pyjama, uit het Femmaboek. Eigenlijk werk ik niet graag met dat boek. Zelf vind ik het onduidelijk de overstap van de nummers van de patroondelen op het patroon en de beschrijving in het boek bij de werkwijze. Je bladert ook de ganse tijd in het boek om het te kunnen stikken, want elke beschrijving staat vooraan uitgelegd. ( wel duidelijk uitgelegd). Maar ik loop tekens opnieuw vast bij het tekenen van de patronen. Ergens 1/3 van het boek staat de matentabel en ergens anders staat dan weer de streepjescode beschreven ...ik vind nooit die blz terug.

Maar de pyjama is toch gelukt, veeeeeeeels te groot. Maar ooit past hij erin.

Kleine Arno, het neefje wordt 3. Hij krijgt het Gingerbread hemdje en een vlaggenlijn.

De lampionnen zorgen ervoor dat de vlaggen niet gaan vliegen in deze wind.

Restjes moet je gebruiken he ...

Tante Jo krijgt voor haar zaak nog een leuke vlaggenlijn voor op de markt.

Voor het geval je u afvraagt ... Waar haal je de tijd ...De combinatie kinderen thuis en naaien geeft dit ...

.

Kzal maar beginnen opruimen ... .