De afgelopen 14 dagen zitten we in zo'n verhaal. De broer van grote meneer was verdwenen, na een nachtje stappen met grote meneer. En dan staat plots alles stil. Alles. Gelukkig vonden we hem snel terug. Een dikke 16 stressvolle uren en een opsporingsbericht op tv later, was hij terug. Gezond.
Maar zo van de aardbol verdwijnen doe je niet zomaar. En die 'niet zomaar' is hard werken. Voor veel mensen. Dat is weinig slapen en eten, telefoontjes bang afwachten, veel praten, praten en praten. Kleine dame zei me net 'ik wil nu gewoon zeggen STOP met praten. Jullie praten nu altijd.' En dat is waar. Maar het raakt zo diep, het gebeuren. En je wil er wel uit ontsnappen. Maar je kan niet en wil eigenlijk ook niet ...
Hopelijk wordt het snel iets rustiger ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten